Homilia Jana Pawła II w Zakopanem
Na początku homilii wygłoszonej w Zakopanem pod Skocznią Jan Paweł II zwrócił uwagę zebranych na kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, podkreślając, że Polska miała duży udział we wprowadzeniu tego kultu oraz w jego rozprzestrzenianiu się w świecie katolickim.
Papież wskazał, że początkiem rozważań nad kultem Serca Pana Jezusa powinna być Ewangelia, szczególnie zaś zapis przebicia Boskiego Serca włócznią przez żołnierza rzymskiego. Ojciec Święty mówił: "Ten ewangeliczny zapis stoi u podstawy całej tradycji kultu Serca Bożego. Tradycja ta rozwinęła się szczególnie od XVII wieku, w związku z objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque (francuskiej wizytki). Nasze stulecie jest świadkiem intensywnego rozwoju nabożeństwa do Serca Chrystusowego, o czym świadczy wspaniała Litania oraz dołączony do niej Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Sercu Bożemu, a także Akt Wynagrodzenia Najświętszemu Sercu. To wszystko przeniknęło głęboko naszą polską pobożność, stało się udziałem wielu wiernych, którzy czują potrzebę wynagradzania Sercu Jezusowemu za grzechy ludzkości, a także poszczególnych narodów, rodzin i osób".
Papież nauczał, że Ewangelista właśnie dlatego wskazuje na Serce Chrystusa, podkreślając własne naoczne świadectwo, ponieważ właśnie w Sercu Chrystusa skupiła się odkupieńcza Miłość Boga do grzesznego człowieka, to właśnie przez to Serce, przebite na krzyżu, przyszło na nas zbawienie. W Sercu Chrystusa skupiła się miłość zbawcza i odkupieńcza, a więc większa niż miłość stworzenia. Serce Chrystusa jest odzwierciedleniem Serca Ojca, który "tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3, 16). Dlatego Serce Boga jest źródłem sił dla serca człowieka, źródłem jego świętości. W Sercu Boga ukryte są tajemnice i wszystko ogarniająca Miłość. Serce Boga to źródło planu, jaki Bóg ma dla świata, ale i dla każdego pojedynczego człowieka. Dlatego, jak nauczał Papież, własnej drogi w życiu trzeba szukać przez badanie swojego serca w odbiciu Serca Boga. Przez Serce Boga mamy do Niego dostęp jako Jego dzieci. Gdy Bóg się gniewa, w Jego Sercu szukamy ratunku - choć brzmi to paradoksalnie.
Serce Chrystusa zostało przebite włócznią na krzyżu. Dlatego Serce Boga zawsze kieruje nasz wzrok na krzyż. I tu padły te znamienne dla nas wszystkich słowa naszego Papieża, które powinniśmy nie tylko zapamiętać, ale przyjąć własnym, codziennym życiem za swoje: "Kiedy kończył się wiek XIX, a rozpoczynał się dwudziesty, ojcowie wasi na szczycie Giewontu ustawili krzyż. Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec można, że ten jubileuszowy krzyż patrzy w stronę Zakopanego i Krakowa, i dalej: w kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po Bałtyk. Chcieli wasi ojcowie, aby Chrystusowy krzyż królował w szczególny sposób w tym pięknym zakątku Polski. I tak się też stało. To wasze miasto rozłożyło się, rzec można, u stóp krzyża, żyje i rozwija się w jego zasięgu Zakopane i Podhale. Mówią o tym przydrożne kapliczki pięknie rzeźbione i z troską pielęgnowane. (...) Niech Chrystus towarzyszy wam w codziennej pracy i na szlakach górskich wędrówek.
Umiłowani Bracia i Siostry, nie wstydźcie się tego krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym".