Serafini

Nauka Ojców Kościoła oraz Świętych dotycząca Aniołów wprowadza nas w świat hierarchii niebiańskiej. Słowo "hierarchia" nam ludziom kojarzy się ze stopniami ważności ustawionymi pionowo i prowadzącymi od najniższego w górę. Im ktoś zajmuje wyższy stopień w ziemskiej hierarchii, tym ważniejszy staje się w naszych oczach.

Nie tak sprawy mają się z hierarchią niebiańską, w której Aniołowie dzielą się na dziewięć chórów. Przez hierarchię anielską rozumiemy taki porządek, w którym wiedza o Bogu i świecie oraz poszczególne obowiązki w działaniach są odpowiednio podzielone między poszczególnymi chórami Aniołów. Żaden chór nie jest mniej lub bardziej "ważny", ponieważ w Niebie nie stopniuje się w ten sposób. Każdy chór w ramach swojego miejsca w hierarchii współdziała z Bogiem w Jego miłości, działaniu i adoruje Go oddając Mu cześć i uwielbiając. Aniołowie nieustannie wpatrują się w Oblicze Boże.

Chóry anielskie dzielimy na trzy grupy: pierwsza to Serafini, Cherubini i Trony; druga - Panowania, Moce i Potęgi; trzecia - Księstwa, Archaniołowie i Aniołowie. Podział po trzy chóry w każdej z grup wynika z faktu, że - jak naucza Dionizy Aeropagita, chóry te mają różne wspólne, przenikające się wzajemnie cechy charakterystyczne. Kluczowe w poznaniu poszczególnych chórów są "imiona", które odsłaniają właściwości ich istot.

Serafini, Cherubini i Trony są najczęściej w Piśmie Świętym przedstawiani jako Aniołowie krążący wokół Tronu Boga, trwający w najczystszej miłości. Ich poznanie Boga dokonuje się w prostym poznaniu pełnym nadprzyrodzonego światła.

Serafin znaczy "ten, który zapala, rozpala". Aniołowie ci wyrażają ogromny żar czystej, potężnej Miłości Bożej. Mają oni zdolność rozpalania w pozostałych Aniołach z innych chórów, a także w ludziach, żar miłości na wzór Miłości Bożej. Ogrom tego żaru przekracza nasze ludzkie wyobrażenia. Nam, ludziom, o wiele trudniej niż Aniołom jest oddać się tak czystemu, trawiącemu żarowi czystej Miłości. Serafini przejmują miłość bezpośrednio od Boga i przekazują ją dalej.

Pamiętajmy, że nasze poznawanie Aniołów ma tylko jeden cel - poznanie samego Boga. Aniołowie zawsze wskazują na Boga. Żaden Anioł nie chce, aby zajmowano się nim tylko dla niego samego, dlatego w poznawaniu tych duchów musimy pilnie uważać, aby wszystko wskazywało nam na poznanie Boga i Jego chwałę. Inaczej Aniołowie nie będą chcieli być przez nas poznawani.

Możemy w tym miejscu zwrócić uwagę, jak niezwykle ważna jest dla Boga miłość - pierwszemu chórowi anielskiemu, stojącemu bezpośrednio przy Nim, oddaje Bóg to, co jest najważniejsze - Miłość. Miłość jest naturą Boga. Mówimy, że Bóg jest Miłością. Sam Chrystus w Ewangelii wskazuje na miłość jako najważniejsze przykazanie. Bez miłości człowiek nie może realizować swojego człowieczeństwa. Człowiek - KAŻDY - został stworzony przez Miłość, do miłości i dla miłości. Spójrzmy dokoła siebie - co dzieje się z człowiekiem pozbawionym miłości?

Miłość w życiu religijnym jest najważniejsza - to najdelikatniejsza i zarazem najpewniejsza nić łącząca nas z Bogiem, a także z Aniołami i ludźmi wokół. Wieczność osadzona będzie na miłości. Kto nie nauczy się kochać, nie będzie mógł wejść do Królestwa Niebieskiego, bo nie będzie mógł znieść atmosfery tam panującej - tam wszyscy będą prawdziwie kochać wszystkich.

Równocześnie możemy powiedzieć, że miłość jest najtrudniejsza. Miłość niesie realne ryzyko zranienia, jest uczuciem, które łatwo zniszczyć. Szczególnie dwa rodzaje miłości są dla nas ogromnie trudne: miłość nieprzyjaciół i miłość samego siebie.

Dlatego w modlitwie prośmy Serafinów, by zechcieli zwrócić na nas uwagę, by przedstawiali nasze imiona Bogu składając je przed Jego Tronem. By prosili Boga za naszymi sercami. Prośmy, aby Serafini dotykali naszych serc i nauczyli nas tej jedynie prawdziwej Miłości.