Początek objawień św. Michała Archanioła

W roku 490 Cesarstwo Rzymskie było już po rozbiciu na Wschodnie i Zachodnie, po usiłującym je scalić pod względem wiary soborze Chalcedońskim, po schizmie akacjańskiej. Papieżem był wówczas Feliks III, który prowadził zdecydowaną walkę z herezją monofizytyzmu. Rzym znajdował się na osłabionej pozycji, nękany był najazdami barbarzyńców. 

W tym to czasie w południowych Włoszech miał miejsce niezwykły wypadek. Wszystkim znana jest prowincja Foggia - w klasztorze w San Giovanni Rotondo mieszkał i pracował św. Ojciec Pio. Nieco ponad 20 km w kierunku wschodnim znajduje się góra, która w V wieku zazdrośnie strzegła swych tajemnic - dojście na jej szczyt (856 m n p m ) było niezwykle trudne. 

Pewnego dnia Elvio Emanuele, bogatemu ziemskiemu włościaninowi, uciekł byk - najlepszy, najpiękniejszy byk w jego stadach, pasących się na stokach Gargano. Właściciel szukał byka wszędzie, gdzie tylko mógł się zapuścić, szukali go słudzy i pracownicy jego dóbr. Wreszcie strudzony i zły Elvio ujrzał byka na szczycie góry u wejścia do groty. Był tak zły na zwierzę, że niewiele myśląc napiął łuk i wypuścił strzałę z pragnieniem zabicia niesfornego byka. Ku jego zdziwieniu, strzała nie drasnęła nawet zwierzęcia, ale zawróciła i zraniła Elvio. Włościanin, którym targały teraz sprzeczne myśli, uciekł ze stoków Gargano i pospieszył z wieścią o wypadku do biskupa Spinto. Biskup, wysłuchawszy relacji nieco zszokowanego człowieka, zarządził trzy dni modlitw i pokuty. Kiedy trzeci dzień chylił się ku końcowi, 8 maja 490 roku, biskupowi ukazał się św. Michał Archanioł i powiedział:

"Ja jestem Archanioł Michał, stojący przed obliczem Boga.

Grota jest mnie poświęcona; ja jestem jej strażnikiem...

Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie...

Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane.

Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego."

Monte Gargano od niepamiętnych czasów było miejscem kultu różnych bóstw i odprawiania obrzędów religijnych pogan. Wkroczenie katolickiego biskupa na ten teren i zawłaszczenie ziemi równało się zamieszkom, gdyż poganie nie oddali by swej świętej góry chrześcijanom.

Od 315 roku, od czasu ogłoszenia Edyktu Mediolańskiego, chrześcijaństwo było religią panującą w Cesarstwie Rzymskim, co nie oznaczało wcale, że ludność przyjęła gminnie wiarę w Chrystusa. Kult starych bogów Cesarstwa wciąż jeszcze był żywy i stanowił zagrożenie dla chrześcijan.

Właśnie dlatego biskup Spinto zwlekał z wykonaniem polecenia przekazanego mu przez Archanioła.